Idea Otwartych Innowacji (Open Innovation)

Wewnętrzne działy badań i rozwoju przedsiębiorstw, szyfrowanie i utajnianie kodów źródłowych oprogramowania oraz patentowanie wszelkich możliwych wyników badań i powstałych technicznych rozwiązań skutecznie zahamowały rozwój innowacji. Obostrzenia prawne i komunikacyjne sprawiły, że często „wyważa się otwarte” drzwi, trwoni środki finansowe na badania, które ktoś już wykonał lub też prowadzi prace w ślepym kierunku. Klasyczny model innowacji (innowacji zamkniętej / wewnętrznej) został wyczerpany w dzisiejszych czasach. Obecnie w pojedynkę niezwykle trudnym staje się opracowanie nowych rozwiązań i technologii, jest to również działanie nieekonomiczne, każdemu zależy na czasie i finansowym efekcie. W takim impasie przychodzi nam z pomocą nowy model powstawiania innowacji, oparty na swobodnej wymianie informacji, koncepcji i rozwiązań pomiędzy przedsiębiorcami, instytucjami badawczymi i autorami. Pozwala maksymalizować efektywność prac, oszczędza nakłady finansowe i umożliwia kolektywną pracę nad interesującymi zagadnieniami (nawiązuje do idei open source oraz crowdsourcing). Innowacje powstające wewnątrz jednej firmy mogą zostać wypuszczone w przestrzeń gospodarczą i zostać zaadaptowane przez inne przedsiębiorstwa i posłużyć do wykreowania nowych rynków zbytu. Mogą również posłużyć to rozwoju aktualnego rynku danej firmy. Przepływ innowacji jest regulowany przez politykę wewnętrzną firm, przy czym na każdym etapie prac takie rozwiązanie może zostać zamknięte i rozwijane już indywidualnie. W tym miejscu może dojść do konfliktu w pojmowaniu otwartych innowacji, jedna koncepcja, wywodząca się z MIT reprezentowana przez Erica von Hippela zakłada, że model ten powinien, tak jak open source, być całkowicie otwarty i dotyczyć dobra publicznego. Druga zaś, wywodząca się z UC Berkeley, reprezentowana przez Henrego Chesbrougha zakłada połączenie idei otwartości z modelem biznesowym i kreowania w ten sposób nowych przepływów finansowych.